Dziś w BIJ w Chartres organizowałam… nie, organizowałam to zbyt duże słowo, po prostu prezentowałam grupce dzieci polskie śnadanie, info +degustacja typowo polskich, kolorowych kromeczek z szynką, serem, pomidorem itp. i wszystko byłoby pięknie gdyby nie to ze nikt nie chciał ich próbować:)… pewnie dlatego, że trafiła mi się grupka złożona z Muzułmanów, którzy jedzą tylko mięso pochodzące od zwierzęcia zabitego techniką halal (kurczaki, które przerobiono na moją wędlinę były tradycyjnie zabijane:), i z osób, które nie mają w zwyczaju jeść śniadania…:) tylko jeden chłopczyk chętnie się częstował ale jeśli mam być szczera to on wyglądał na takiego co nigdy nie odmawia jedzenia wiec nic dziwnego ze jadł:)…ale mimo wszystko kochany był za to:). Poniekąd nie dziwię się, że nie chcieli próbować skoro moje śniadanie było całkowitym zaprzeczeniem francuskiego, a z drugiej strony gdzie jest ich ciekawość świata? Gdzie?? Faktycznie coraz bardziej przekonuje się, że Francuzi, szczególnie młodzi są ogólnie rzecz ujmując dość zamknięci. Ale tak żeby oddać sprawiedliwość to kilku Francuzów odważyło się spróbować polskiego jedzenia:) Były osoby, które indywidualnie przyszły do BIJ w swoich sprawach, i jak ich osaczyłam z kanapkami to nie wypadało im mi odmówić:) a poza tym to byli chłopcy mniej więcej w moim wieku a nie dzieci wiec jak to faceci wiecznie głodni, wiec jedli:) Ale mimo wszystko zawiedziona nie jestem bo zabawnie było:) Jeden z jedzących:) też był wolontariuszem EVS, w Rumunii wiec fajnie było pogadać z nim. A i musze koniecznie powiedzieć, że bardzo sympatyczna jest Amelie, która prowadzi BIJ:). Właściwa osoba na właściwym miejscu.
A potem całe popołudnie upłynęło mi na wymyślaniu cech charakterystycznych poszczególnych państw Europy Środkowej i Wschodniej, tzn. co swoją kulturą, gospodarką wnieśli co UE- określić jednym słowem, i aż wstyd się przyznać bardzo opornie mi to szło… a taka byłam pewna ze z miejsca znajdę skojarzenia… Bez problemu każdemu w Polsce przychodzi na myśl skojarzenie związane z krajami zachodnimi Francja-kuchnia, Niemcy-pracowitość, Irlandia-czterolistna koniczynka itp. a co ze Słowacją? Łotwą? Bułgarią?... to jest przykre ze w Polsce tyle wiemy o państwach zachodnich a o krajach naszego kręgu kulturowego paradoksalnie niewiele… ale w koncu udało mi się znaleźć pomysły na jedno słowo opisujące każde państwo.
A wieczorem oglądałam film francuski, tylko ze ja myślałam ze jak Hiszpan mi zaproponuje film to będzie to lekka komedia żeby się rozerwać… nawet kilka razy się upewniałam czy będzie to głupawa komedia… tak, tak… a tu wyjechał z metafizycznym filmem z przesłaniem…nie powiem, film był dobry… ale stwierdzam to głównie na podstawie obrazów:) niełatwo jest wychwycić sens filmu mającego drugie dno, zwłaszcza jak się części dialogów nie rozumie:) bo mój francuski póki co jest na poziomie Mikołajka:)
Petit dejeuner polonais
Aujourd’hui, au BIJ a Chartres je presentais le petit dejeuner polonais, l’information+la degustation typiques tartines polonaises avec de la charcuterie, la tomate, le fromage, etc. Et tout serait super... mais presque personne ne veut pas les gouter :)... peut etre ca c’est pour que c’etait la groupe composee des Musulmans qui mangent seulement la viande, la charcuterie preparee selon les regles du halal...et des gens qui n’ont pas d’habitude de manger le petit dejeuner :)... seulement un gamin a mange volontiers mais il avait l’air comme une personne qui ne refusait jamais la nourriture donc c’est pas bizarre qu’il mangeait :) mais il etait vraiment aimable:). Je ne suis pas etonnee qu’ils ne veulent pas manger parce que le petit dejeuner polonais est totalement different que ceux de fransais mais d’un autre cote où est leur curiosite du monde ? Où ?? Je me convaincs de plus en plus que les Francais sont un peu fermes des autres cultures, evidemment pas tous, mais en general, les enfants n’ont pas la curiosite typique pour les enfants. Mais pour etre juste je dois admets que quelques Francais ont goute mes tartines. C’etait les jeunes qui sont venu au BIJ pour les raisons personnelles, pas une groupe organisee, et quand je parle individuellement avec eux ils n’ont pas pu me refuser :) et de plus c’etait les garcons a peu pres de meme age que moi, pas enfants, et commes tous les mecs, ils sont toujours faim donc ils ont mangent :) Mais quand meme je ne suis pas decue car c’etait amusant, et l’un de garcon avait ete aussi volontaire SVE, en Roumanie donc il etait bon de bavarder avec lui. Et je dois dire qu’Amelie qui s’occupe du BIJ est tres sympa, bonne personne en bon endroit.
Et puis tout l’apres midi je passais a inventer les traits caractéristiques des pays d’Europe Centrale et de l’Est, un mot pour decrir un pays... et j’ai honte a admettre que c’ etait dur pour moi... et au debout j’etait tellement sure que je peux trouver les idees tout de suite... En Pologne, chacun peut sans probleme dire le mot typique decrivant les pays occidentales, commme la France-cuisine, l’Allemagne-travail, l’Irlande-trefle a quatre feuilles, etc. mais quoi s ‘il s’agit de la Slovaquie ? de la Lettonie ? de la Bulgarie ?... C’est triste que nous, en Pologne, nous savons beaucoup de pays occidentaux mais ne connaissons pas bien nos voisins.Mais enfin j'ai reussi a inventer les mots caracterisant ces pays.
Et le soir j’ai regarde un film francais. Diego m’a propose ce film. Mais j’ai pense que c’etait un stupid comedie, j’ai demande a Diego quelques fois si ce serait le comedie, il m’a repondu que oui... mais enfin c’etait le film profond avec beaucoup d’allusions... ok, ce film etait bon mas je peux constater ca avant tout a partr des images :) il n’est pas facile d’appercevoir le sens d’un film qui est ambitieux surtout si on ne comprend pas la plupart des dialogues :)
vendredi 30 octobre 2009
jeudi 29 octobre 2009
Zawodowa strona wolontariatu
Widze ze mój wolontariat bardzo przypomina mi czas studiów nie tylko pod względem rytmu dnia o którym pisałam już ale też jeśli chodzi o pracę:) tzn. w Krakowie na początku nic nie robiłam a potem przed sesją nie mogłam się pozbierać… i widze ze tu pracuje podobnie:) Ale to nie dlatego ze jestem leniwa i odkładam wszystko na później… no może po części dlatego (co ciekawe Hiszpan-południowiec jest bardziej zdyscyplinowany niż ja) ale bardziej z tego wzgędu, że nasza rola, nasze zadania tutaj nie są jeszcze do końca jasne . Ale myślę, że wszystko ruszy po spotkaniu w college’ach. W przyszłym tygodniu w obu college’ach na spotkaniu z dyrektorem i nauczycielami przedstawimy naszą wizję:), co chcemy robić. Ogólnie rzecz biorąc mamy stworzyć i animować kluby europejskie w obu szkołach-prezentacje, dyskusje, ekspozycje na tematy związane z UE razem z dzieciakami. Poza tym oprócz pracy w szkołach mamy zaangażować się w prace w Conseil General des Jeunes i w kilku Biurach Informacji Młodzieżowej- tam m.in. promocja programu EVS, UE, naszych krajów i inne działania na bieżąco. Poza tym kilka projektów m.in. ta wycieczka dzieciaków do Brukseli, krótkie filmy, itp. A propos, genialny pomysł na film zaproponował Diego: przedstawienie co każdy kraj wniósł do wspólnej Europy poprzez grę słów, mam nadzieje ze to wyjdzie. A i mam zastanowić się nad projektem który realizuje sama w BIJ w Nogent czyli promocja EVS w tamtejszych liceach i zorganizowanie dni Europy. Czyli szykuje się pracowity wolontariat, ale póki co się nie przemęczam:). Z czym jest mi bardzo dobrze i nie podzielam zdania Diega, który mówi ze jak nic tu nie robi to się czuje jakby kradł pieniądze unijne… ja takiego odczucia nie mam, w Polsce się mówi ze jak biją to trzeba uciekać a jak dają to trzeba brać:) i nie marudzić:) wiec jak Unia daje to korzystam:) ale tak serio to nie tak ze tylko biorę bo przecież będę pracować tu przez cały rok i to zapowiada się, że intensywnie:)
Le travail
Je vois que mon volontariat ici rassemble beaucoup au periode de mes etudes. Il m’agit non seulement du rhytme de jour duquel j’ai deja ecrit mais aussi s’il s’agit du travail. Pendant mes etudes au debut de l’annee je ne faisait rien mais a la fin, avant les examens j’avais beaucoup de travail... et je vois qu’ici est pareil. Mais ce n’est pas pour ca que je suis paresseuse et je différe les choses...ok, peut etre un peu pour ca (ce qui est interessant l’Espagnol- l’homme du Sud est plus discipliné que moi ) mais plus de cette raison que nos taches ne sont pas encore precisees, claires. Mais je pense que le travail demarchera apres les reunions dans les colleges. La semaine prochaine nous aurons les rendez vous dans les colleges pendant lesquels nous presenterons nos idees, ce que nous voudrions faire. En general, nous avons pour mission de creer et animer avec les eleves les clubs europeens dans les ecoles-discussions, presentations, expositions concernant l’UE, etc. De plus nous agirons au sein de Conseil General des Jeunes et quelques BIJ- la promotion, la diffusion le savoir sur le SVE, l’UE, nos pays, etc. En outre, la realisation quelques idees comme la visite des eleves a Bruxelles, les films courts, etc. A propos, Diego a propose une idee geniale : le film qui montre ce que chaque pays apporte au commun Europe, super idee, j’espere que nous reussirons a le realiser. Et je dois reflechir sur mon projet a Nogent concernant la promotion de SVE et l’UE. En resumant, il y aura beaucoup de travail. Mais pour un moment je ne travaillote pas :), et je ne partage pas les sentiments de Diego qui dit que s’il ne fait rien il se sent comme un voleur, qui vole d’argent de l’UE. En Pologne on dit : quand on nous bats nous devons nous sauver mais quand on nous donne quelque chose nous devons profiter :) sans se plaindre.Donc j’en profite :) mais en parlant serieusement, je ne veux pas seulement recevoir, pour un moment je ne travaille pas beaucoup mais bientot je travaillerai intensivement.
Le travail
Je vois que mon volontariat ici rassemble beaucoup au periode de mes etudes. Il m’agit non seulement du rhytme de jour duquel j’ai deja ecrit mais aussi s’il s’agit du travail. Pendant mes etudes au debut de l’annee je ne faisait rien mais a la fin, avant les examens j’avais beaucoup de travail... et je vois qu’ici est pareil. Mais ce n’est pas pour ca que je suis paresseuse et je différe les choses...ok, peut etre un peu pour ca (ce qui est interessant l’Espagnol- l’homme du Sud est plus discipliné que moi ) mais plus de cette raison que nos taches ne sont pas encore precisees, claires. Mais je pense que le travail demarchera apres les reunions dans les colleges. La semaine prochaine nous aurons les rendez vous dans les colleges pendant lesquels nous presenterons nos idees, ce que nous voudrions faire. En general, nous avons pour mission de creer et animer avec les eleves les clubs europeens dans les ecoles-discussions, presentations, expositions concernant l’UE, etc. De plus nous agirons au sein de Conseil General des Jeunes et quelques BIJ- la promotion, la diffusion le savoir sur le SVE, l’UE, nos pays, etc. En outre, la realisation quelques idees comme la visite des eleves a Bruxelles, les films courts, etc. A propos, Diego a propose une idee geniale : le film qui montre ce que chaque pays apporte au commun Europe, super idee, j’espere que nous reussirons a le realiser. Et je dois reflechir sur mon projet a Nogent concernant la promotion de SVE et l’UE. En resumant, il y aura beaucoup de travail. Mais pour un moment je ne travaillote pas :), et je ne partage pas les sentiments de Diego qui dit que s’il ne fait rien il se sent comme un voleur, qui vole d’argent de l’UE. En Pologne on dit : quand on nous bats nous devons nous sauver mais quand on nous donne quelque chose nous devons profiter :) sans se plaindre.Donc j’en profite :) mais en parlant serieusement, je ne veux pas seulement recevoir, pour un moment je ne travaille pas beaucoup mais bientot je travaillerai intensivement.
mardi 27 octobre 2009
W Senonches
Jadłam w poniedziałek oficjalny obiad w restauracji z burmistrzem miasteczka Senonches. Cytując jeden z moich ulubionych polskich filmów „było jakby luksusowo:)”. Tylko znowu dostałam jedzenie, które nie mogłam ukroić... domyślałam się, że może być takie, ale skusiła mnie wizja że jest to danie z grzybami, a grzyby uwielbiam:) tylko, że w rzeczywistości tych grzybów dostałam aż pół sztuki- dosłownie(!) a za to duuuzy kawałek wołowiny… niemal żywej...czegoś nie rozumiem, z jednej strony Francuzi jedzą pół surowe mięso i nie obawiają się BSE lub innych chorób a z drugiej jak opowiedziałam Peggy z którą mieszkamy ze w Polsce jest tradycja na imprezach, szczególnie studenckich, picia z jednego kieliszka pierwszą reakcją było pytanie „a mikroby?”… A i podczas obiadu padło pytanie, skąd tyle wiem o Francji skoro nie byłam tu nigdy wcześniej… zabawne pytanie:)… w odpowiedzi uświadomiłam trochę moich rozmówców o poziomie edukacji w polskich szkołach:). A i tak podsumowując to wcale nie miałabym nic przeciwko gdyby mnie zapraszano częściej na obiady w takich restauracjach i w takim towarzystwie:)
A Senonches
Le Lundi, j’ai mangé un déjeuner officiel dans un restaurant avec le maire de Senonches. En citant l’un de mes films polonais preferes « Il était un peu luxueusement:) ». Mais, j’ai du manger encore fois le plats que je n’ai pas pu couper... je supposais que ca pourrait etre un peu cru mais j’avais été seduit par les champignons qui devrais etre servi avec la viande, et j’adore les champignons :) mais en realité il m'a servi seulement une demi piece de fongus et la grande piece de viande...viande vive...je ne peux pas comprendre une chose... à savoir... les Francais aiment bien manger la viande crue et ils n’ont pas peur de BSE et les autres maladies mais d’un autre coté quand j’ai dit à Peggy (elle habite avec moi) qu’en Pologne pendant les soirées (surtout les fetes etudiants ) il y a la tradition de boire l’alcool avec un seul verre qui fait un tour, un personne boit et passe un verre à l’autre, la premiere reaction de Francaise était la question : « et vous n’avez pas peur de microbes ?»
Et pendant le déjeuner on m ‘a demandé d’ou je possede les connaissances sur le Paris et la France en n’etant jamais en France... j'ai raconté a mes interlocuteurs un peu du niveau de l’education en Pologne :)
Et en resumant, je ne suis pas contre de m'inviter plus souvent pour dejeuner dans les restaurants pareils et avec les gens aussi sympa que le lundi:)
A Senonches
Le Lundi, j’ai mangé un déjeuner officiel dans un restaurant avec le maire de Senonches. En citant l’un de mes films polonais preferes « Il était un peu luxueusement:) ». Mais, j’ai du manger encore fois le plats que je n’ai pas pu couper... je supposais que ca pourrait etre un peu cru mais j’avais été seduit par les champignons qui devrais etre servi avec la viande, et j’adore les champignons :) mais en realité il m'a servi seulement une demi piece de fongus et la grande piece de viande...viande vive...je ne peux pas comprendre une chose... à savoir... les Francais aiment bien manger la viande crue et ils n’ont pas peur de BSE et les autres maladies mais d’un autre coté quand j’ai dit à Peggy (elle habite avec moi) qu’en Pologne pendant les soirées (surtout les fetes etudiants ) il y a la tradition de boire l’alcool avec un seul verre qui fait un tour, un personne boit et passe un verre à l’autre, la premiere reaction de Francaise était la question : « et vous n’avez pas peur de microbes ?»
Et pendant le déjeuner on m ‘a demandé d’ou je possede les connaissances sur le Paris et la France en n’etant jamais en France... j'ai raconté a mes interlocuteurs un peu du niveau de l’education en Pologne :)
Et en resumant, je ne suis pas contre de m'inviter plus souvent pour dejeuner dans les restaurants pareils et avec les gens aussi sympa que le lundi:)
Złośliwość rzeczy martwych
Byliśmy w niedzielę z Diegiem w muzeum figur woskowych w Paryżu- Musee Grevin:)… po zrobieniu kilku zdjęć mój aparat odmówił posłuszeństwa, po czym po wyjściu z muzeum na stacji metra nagle oprzytomniał i działał bez problemu…no cóz… tak bywa:) ale muzeum rewelacja! 250 figur jak żywych!, na pewno tam zaciągnę przyjaciół i rodzinkę jak przyjadą do Francji, nie mogą tego nie widzieć:) A i w stolicy zwiedzaliśmy też muzeum wypchanych zwierząt, tzn. tak fachowo to była Galeria Ewolucji w Muzeum Historii Naturalnej. Mówię tak ironicznie, że wypchanych bo byłam przekonana, że będą tam szkielety, a nie sztuczne stworzenia... i gdyby nie było za darmo to bym nawet nie próbowała tam wchodzić…
La mechancete de choses
Dimanche, nous sommes allées au Musee des figures de cire a Paris- Musée Grevin :)... j’ai pris quelques photos et mon apareil s’est arreté a marcher, mais apres avoir sorti de musée, a la station du metro il a commencé de nouveau marcher sans probleme...les choses sont parfois mechantes...ca arrive... mais le musee-formidable ! 250 figures tres reels! J’y emmenerai mes amis et famille quand ils auront venu en France, c’est sur, ils doivent les voir. Et nous avons aussi visité le musée des animaux embourres, c’est a dire Musée national d'Histoire naturel : Grande Galerie de l'Evolution... Je dis si ironiquement pace que j’avais pensé qu’il y aurait les squelettes mais pas les animaux artificiels... et si l’entree n’etait pas libre je n’y entrerais pas...mais en resultat cette galerie était vraiment interessante.
La mechancete de choses
Dimanche, nous sommes allées au Musee des figures de cire a Paris- Musée Grevin :)... j’ai pris quelques photos et mon apareil s’est arreté a marcher, mais apres avoir sorti de musée, a la station du metro il a commencé de nouveau marcher sans probleme...les choses sont parfois mechantes...ca arrive... mais le musee-formidable ! 250 figures tres reels! J’y emmenerai mes amis et famille quand ils auront venu en France, c’est sur, ils doivent les voir. Et nous avons aussi visité le musée des animaux embourres, c’est a dire Musée national d'Histoire naturel : Grande Galerie de l'Evolution... Je dis si ironiquement pace que j’avais pensé qu’il y aurait les squelettes mais pas les animaux artificiels... et si l’entree n’etait pas libre je n’y entrerais pas...mais en resultat cette galerie était vraiment interessante.
dimanche 25 octobre 2009
wizyta u psychologa , nawet dwóch psychologów:)…
Co tydzień w poniedziałek mamy spotkanie z naszymi koordynatorkami, rozmawiamy jak tydzień minął, jak w pracy, po pracy itp. Tylko że bardziej gadamy na temat stanu naszej psychiki a nie zadań- taka psychoanaliza:). Dostaliśmy nawet, taki zeszyt w którym przy każdej dacie mamy rysować buźkę zgodną ze stanem naszej psychiki- uśmiechnięta, smutną i to z komentarzem. Nawet mi się ten pomysł podoba, zabawnie będzie potem to czytać. Tylko póki co w tym temacie bardzo monotematyczna jestem:) bo nadal wszystko jest dla mnie rewelacyjne, wszystko mi się podoba… Domyślam się, że nasze koordynatorki pomyślą, że albo nie mówię szczerze albo że jestem jakaś dziwna, ale jakoś mnie to nie martwi:) zresztą ja nigdy nie przejmowałam się tym co ludzie myślą o mnie:)… Ale w piątek mieliśmy nadzwyczajne spotkanie, spotkanie kryzysowe:) odnoszę wrażenie, że mój współwolontariusz wstąpił w drugą fazę szoku kulturowego… bo raczej to niemożliwe żeby normalnie Hiszpanie tacy zrzędliwi byli… ale tak poważnie to rozumiem że moze sie źle czuć, choć nie podzielam jego odczuć... tak wiec chcąc nie chcąc uczestniczyłam w konsultacjach psychologicznych Diega z Aurelie i Cyrielle. Tzn. temat dotyczył tez i mnie bo chcieliśmy wyjaśnić sytuację w jednym z college’ów w którym będziemy pracować. Wygląda ona tak, że nauczyciele w college nie bardzo wiedzą co my tam mamy robić. Dla mnie to jakiś szczególny powód do zmartwień nie jest:) Tak mniej więcej po pół godzinie tych konsultacji zaczęłam ziewać…jestem kobietą ale jednak nie rozumiem jak można mówić w kółko to samo przez 2,5 godziny:) po pół godziny wyjaśniliśmy ze trzeba zorganizować spotkanie w college’u, żeby uzmysłowić władzom szkoły po co jesteśmy i ok., sprawa załatwiona… ale tylko według mnie była załatwiona:) Uzmysłowiła mi ta rozmowa ze trochę niemiecki charakter mam:) Takie spotkania z koordynatorkami to fajna sprawa tylko mam nadzieje ze następnym razem bardziej będą one przypominać rozmowę przyjacielską a nie pogadankę rodzicielską bo nie wymagam aż takiej opieki jaką chcą nam zapewnić koordynatorki:) czułam się trochę jak nieporadne dziecko:)
la visite chez le psychologue… même chez deux psychologues :)…
Chaque lundi nous avons un rencontre avec nos coordonatrices, nous parlons de notres semaine precedente, qu’est ce qu’il s’est pass é au travail, apres travail, etc. Mais nous parlons plus d’etat l’esprit que nos taches- comme une psychanalyse:). Nous avons meme recu un cahier dans lequel sous chaque date nous devons designer le visage signifant l’etat d’esprit-le visage avec souris ou triste avec notre commentaire, notre explication. Cet idee me plait, il sera amusant de le lire dans le futur. Mais pour instant, je suis tres monothematique :) toujours tout est super pour moi. Je suppose que nos coordinatrices penseront que je ne suis pas sincère ou que je suis bizarre... Mais vendredi nous avions un renconre exeptionnel, le rencontre de crise :) j’ai l’impression que mon co-volontaire entre dans la deuxieme phase d’un choc culturel (la crise)...mais seriusement, je comprends qu'il peut se sentir mal bien que mes impressions soient differentes...donc j ‘ai participé à la consultation psychologique avec Aurelie et Cyrielle. Ca veut dire le sujet touche aussi moi parce que nous avons voulu expliquer la situation dans l’un de colleges ou nous travaillerons. Les gens dans cet école ne savent pas ce que nous devons faire.Penadant cettes consultations apres une demi heure j’ai commencé a bâiller. Je suis la femme mais je ne comprends pourquoi on dit tout le temps la même chose :). Apres 30 minutes nous avons expliqué qu’il fallait organiser un rendez vous dans le college pour expliquer les gens dans un college pourquoi nous étions et ok, tout était clair...mais seulement pour moi :) Cette discussion m’a montré que mon charactere est un peu allemand :). Mais en parlant serieux: cet entretien avec nos coordinatrices c’est bonne idee, elles sont tres gentilles, amicales, tres protectrices envers nous.
la visite chez le psychologue… même chez deux psychologues :)…
Chaque lundi nous avons un rencontre avec nos coordonatrices, nous parlons de notres semaine precedente, qu’est ce qu’il s’est pass é au travail, apres travail, etc. Mais nous parlons plus d’etat l’esprit que nos taches- comme une psychanalyse:). Nous avons meme recu un cahier dans lequel sous chaque date nous devons designer le visage signifant l’etat d’esprit-le visage avec souris ou triste avec notre commentaire, notre explication. Cet idee me plait, il sera amusant de le lire dans le futur. Mais pour instant, je suis tres monothematique :) toujours tout est super pour moi. Je suppose que nos coordinatrices penseront que je ne suis pas sincère ou que je suis bizarre... Mais vendredi nous avions un renconre exeptionnel, le rencontre de crise :) j’ai l’impression que mon co-volontaire entre dans la deuxieme phase d’un choc culturel (la crise)...mais seriusement, je comprends qu'il peut se sentir mal bien que mes impressions soient differentes...donc j ‘ai participé à la consultation psychologique avec Aurelie et Cyrielle. Ca veut dire le sujet touche aussi moi parce que nous avons voulu expliquer la situation dans l’un de colleges ou nous travaillerons. Les gens dans cet école ne savent pas ce que nous devons faire.Penadant cettes consultations apres une demi heure j’ai commencé a bâiller. Je suis la femme mais je ne comprends pourquoi on dit tout le temps la même chose :). Apres 30 minutes nous avons expliqué qu’il fallait organiser un rendez vous dans le college pour expliquer les gens dans un college pourquoi nous étions et ok, tout était clair...mais seulement pour moi :) Cette discussion m’a montré que mon charactere est un peu allemand :). Mais en parlant serieux: cet entretien avec nos coordinatrices c’est bonne idee, elles sont tres gentilles, amicales, tres protectrices envers nous.
mardi 20 octobre 2009
Koniec nic nie robienia…
Powoli zaczynam pracować…bo właściwie w tym celu miedzy innymi tu przyjechałam… między innymi:) … rezultat dzisiejszej pracy: list do francuskiego eurodeputowanego… cóż imponujący wyczyn to może nie jest ale sukcesy w tej małej pracy są! Bo po pierwsze napisaliśmy list oficjalny po francusku, który dyrektor szkoły zaakceptował:) z pytaniem o możliwość sfinansowania wycieczki klasowej do instytucji UE w Brukseli a drugi sukces-napisałam wspólnie z Hiszpanem tego maila! Wow, sztukę negocjacji i wypracowywania kompromisu wyćwiczymy do perfekcji:) Ciekawe czy te kompetencje można wpisać do youthpass:). A dziś praca przyjemna była, bez problemów, akceptacja wzajemna pomysłów, super.
A po południu obserwowaliśmy kwiat lekkiej atletyki francuskiej czyli zawody sportowe (biegi) w college, moim ulubieńcem był chłopiec który biegł z rękami w kieszeni:) niestety pierwszy nie dobiegł:).
PS. Obiady w Epernon rewelacyjne!!!
Finir de ne rien faire
Je commence peu à peu à travailler...je viens ici pour travailler...le resultat de travail d’aujourd’hui : une lettre au député européen... alors, ce n’est pas grande chose mais il y a quelques succès lies avec elle. Parce que nous avons ecrit une lettre officielle en francais qui a été accepté par Monsieur le Principal, une lettre concernant la possibilité de financer la visite de collegiens à Bruxelles, et le deuxieme succès – nous avons reussi à ecrire cette lette ensemble, moi et Diego :) Wow, Nous maitriserions très bien l’art de negocier et consentir à un compromis :) La question interessante si on peut placer cette competence au youthpass :) C’est une blague. Mais aujourd’hui le travail agrèable, l’acceptation des idées, super.
Et l’apres midi nous observions le futur du sport français c’est à dire le cross de college. Mon coureur preferé était le gamin qui courait en tenant les mains dans les poches :) malheureusement n’a pas gagné la premiere place :)
Ps. Les dejeuners à Epernon tres delicieux!!!
A po południu obserwowaliśmy kwiat lekkiej atletyki francuskiej czyli zawody sportowe (biegi) w college, moim ulubieńcem był chłopiec który biegł z rękami w kieszeni:) niestety pierwszy nie dobiegł:).
PS. Obiady w Epernon rewelacyjne!!!
Finir de ne rien faire
Je commence peu à peu à travailler...je viens ici pour travailler...le resultat de travail d’aujourd’hui : une lettre au député européen... alors, ce n’est pas grande chose mais il y a quelques succès lies avec elle. Parce que nous avons ecrit une lettre officielle en francais qui a été accepté par Monsieur le Principal, une lettre concernant la possibilité de financer la visite de collegiens à Bruxelles, et le deuxieme succès – nous avons reussi à ecrire cette lette ensemble, moi et Diego :) Wow, Nous maitriserions très bien l’art de negocier et consentir à un compromis :) La question interessante si on peut placer cette competence au youthpass :) C’est une blague. Mais aujourd’hui le travail agrèable, l’acceptation des idées, super.
Et l’apres midi nous observions le futur du sport français c’est à dire le cross de college. Mon coureur preferé était le gamin qui courait en tenant les mains dans les poches :) malheureusement n’a pas gagné la premiere place :)
Ps. Les dejeuners à Epernon tres delicieux!!!
lundi 19 octobre 2009
Kilka spostrzeżeń dotyczących codzienności
woda… można pić z kranu i niczym się nie różni od tej mineralnej, tak jak w Polsce na wsi…
Obiad… po co do obiadu chleb…otóż, do wylizywania talerza…swoją drogą niezły pomysł bo po co ma się marnować jedzenie…
Klawiatura francuska... pół godziny szukam znaku… a potem i tak jak patrzę na ekran co napisałam to nie mogę słów zrozumieć:)
Dlaczego bilety na pociąg we Francji są ograniczonej ilości, w Polsce praktycznie nie ma ograniczenia co skutkuje tym ze ludzie jadą zgniecieni jak sardynki w puszcze… ale jadą!:)
Quelques remarques concernant la vie courante
L’eau... on peut boire l’eau du robinet... comme en Pologne dans la campagne.
Le diner... a quoi sert le pain pendant le dejeuner...a lecher une assiette... tres bonne idee, il ne faut pas gaspiller la nourriture.
Le clavier francais... ca me prend beaucoup de temps pour ecrire un mot, et apres quand je regarde a l’ecran je ne peut comprendre ce que j’ai ecrit...
Pourquoi il y a limitation se nombre des billets vendus pour le train ? En Pologne il n’y a pas aucun limitation et les gens sont parfois tres ecrasee... mais ils peuvent monter dans un train car ils possedent un billet.
Obiad… po co do obiadu chleb…otóż, do wylizywania talerza…swoją drogą niezły pomysł bo po co ma się marnować jedzenie…
Klawiatura francuska... pół godziny szukam znaku… a potem i tak jak patrzę na ekran co napisałam to nie mogę słów zrozumieć:)
Dlaczego bilety na pociąg we Francji są ograniczonej ilości, w Polsce praktycznie nie ma ograniczenia co skutkuje tym ze ludzie jadą zgniecieni jak sardynki w puszcze… ale jadą!:)
Quelques remarques concernant la vie courante
L’eau... on peut boire l’eau du robinet... comme en Pologne dans la campagne.
Le diner... a quoi sert le pain pendant le dejeuner...a lecher une assiette... tres bonne idee, il ne faut pas gaspiller la nourriture.
Le clavier francais... ca me prend beaucoup de temps pour ecrire un mot, et apres quand je regarde a l’ecran je ne peut comprendre ce que j’ai ecrit...
Pourquoi il y a limitation se nombre des billets vendus pour le train ? En Pologne il n’y a pas aucun limitation et les gens sont parfois tres ecrasee... mais ils peuvent monter dans un train car ils possedent un billet.
Zderzenie dwóch światów…
…czyli próba pracy z Hiszpanem…ciekawie…totalnie różne sposoby myślenia, organizacji pracy itp. ok, ja to rozumiem, choć też jestem uparta i nie pozwalam się zdominować ale znam pojęcie kompromis. Gdyby Diego nie był tak sympatyczny z miejsca udusiłabym go za te jego poglądy ze tylko jego sposób jest dobry a wszystko inne jest dziwne i niewłaściwe. Mam jednak nadzieje ze to tylko kwestia czasu żebyśmy się dograli jakoś.
La collision de deux mondes…
...c’est a dire le travail avec l’Espagnol... curieux...les facons de pensee, d’organisation du travail, etc sont tres diffetents. Ok, je le comprends, et bien que je sois aussi un peu tetu et je ne permette pas de dominer sur moi mais je connais l’expression « consentir a un compromis ». Si Diego n’avais pas ete si vachement sympa je me serais fache de lui pour ses opinions ... Donc, je suppose que nous nous apprendrons travailler ensemble.C’est certain. Nous avons besoin d’un peu de temps.
La collision de deux mondes…
...c’est a dire le travail avec l’Espagnol... curieux...les facons de pensee, d’organisation du travail, etc sont tres diffetents. Ok, je le comprends, et bien que je sois aussi un peu tetu et je ne permette pas de dominer sur moi mais je connais l’expression « consentir a un compromis ». Si Diego n’avais pas ete si vachement sympa je me serais fache de lui pour ses opinions ... Donc, je suppose que nous nous apprendrons travailler ensemble.C’est certain. Nous avons besoin d’un peu de temps.
Dzień siódmy. Wtorek. 13.10.2009
Pobudka w Orleanie o masakrycznej dla mnie godzinie- przed 6 rano! Ja nadal funkcjonuje w rytmie studenckim:) ożywiam się dopiero po południu, a najlepsza pora aktywności dla mnie to między 22 a 2 nad ranem… tylko bez dziwnych skojarzeń:) zdecydowanie nocne stworzenie ze mnie.
Dziś 8 godzin w college’u w Epernon, dużo ludzi, dużo informacji, pod dużym wrażeniem dynamiczności szkoły i Jean’a Marc-bardzo radosny nauczyciel. A i chwila grozy… przed obiadem… mój żołądek nie w pełni dyspozycyjny po wczorajszym a tu wizja krwistego jedzonka… ale zaskoczenie duże bo lekki, rewelacyjny obiad.
A potem wieczorek z współmieszkańcami z Maison d’Education… zastanawiam się czy indywidualizm to jest cecha narodową wszystkich Francuzów czy po prostu ja trafiłam na taki typ ludzi.
Stan psychiczny: zadziwiające ze dalej pełna euforia.
Septieme jour. Mardi. 14.10.2009
Le reveil a Orleans. L’heure du reveil- incroyable, tres dure pour moi- devant 6 du matin ! Je toujour vis dans le rythme comme les etudiantes polonais :) donc je m’anime l'apres-midi... mon meilleur temps pour faire quelque chose c’est entre 22 et 2, je suis le plus active dans ce periode... sans aucunes maivais, rudes pensees :) je suis tout simplement la creature de nuit.
Aujour’hui 8 heures au college a Epernon, beaucoup de gens, beaucoup d’infos, je suis impressionne par le dynamisme de cet ecole et monsieur Jean Marc-tres joyeux et sympa. Et le moment d’inquietude... devant le dejeuner... mon estomac n’etait pas dans le meilleur etat apres la fete et la vision de la viande saignante... mais la surprise...le repas tres leger et tres delicieux.
Et apres... la soiree avec les habitants de Maison d’Education... je reflechis si l’individualite c’est le trait national des Francais si tout simplement je rencontre seulement ce type des gens.
L’etat d’ame : c’est incroyable mais toujours l’euphorie.
Dziś 8 godzin w college’u w Epernon, dużo ludzi, dużo informacji, pod dużym wrażeniem dynamiczności szkoły i Jean’a Marc-bardzo radosny nauczyciel. A i chwila grozy… przed obiadem… mój żołądek nie w pełni dyspozycyjny po wczorajszym a tu wizja krwistego jedzonka… ale zaskoczenie duże bo lekki, rewelacyjny obiad.
A potem wieczorek z współmieszkańcami z Maison d’Education… zastanawiam się czy indywidualizm to jest cecha narodową wszystkich Francuzów czy po prostu ja trafiłam na taki typ ludzi.
Stan psychiczny: zadziwiające ze dalej pełna euforia.
Septieme jour. Mardi. 14.10.2009
Le reveil a Orleans. L’heure du reveil- incroyable, tres dure pour moi- devant 6 du matin ! Je toujour vis dans le rythme comme les etudiantes polonais :) donc je m’anime l'apres-midi... mon meilleur temps pour faire quelque chose c’est entre 22 et 2, je suis le plus active dans ce periode... sans aucunes maivais, rudes pensees :) je suis tout simplement la creature de nuit.
Aujour’hui 8 heures au college a Epernon, beaucoup de gens, beaucoup d’infos, je suis impressionne par le dynamisme de cet ecole et monsieur Jean Marc-tres joyeux et sympa. Et le moment d’inquietude... devant le dejeuner... mon estomac n’etait pas dans le meilleur etat apres la fete et la vision de la viande saignante... mais la surprise...le repas tres leger et tres delicieux.
Et apres... la soiree avec les habitants de Maison d’Education... je reflechis si l’individualite c’est le trait national des Francais si tout simplement je rencontre seulement ce type des gens.
L’etat d’ame : c’est incroyable mais toujours l’euphorie.
Dzień szósty. Poniedziałek. 12.10.2009
Rano: 2 godziny w college w Chartres, dyrektor bardzo sympatyczny, podchodzi do każdego ucznia z zainteresowaniem, jestem pod wrażeniem jego osoby.
Po południu --> kierunek Orlean. Rewelacyjna impreza z wolontariuszami z regionu, dużo pozytywnie zakręconych ludzi:) tylko hmmm… we Francji miałam obalać stereotypy a nie je ugruntowywać:) ale nie moja wina że słowiańska dusza wzięła górę, a że trochę Słowian było więc jak to u nas...:)nie mogliśmy pozwolić żeby sie alkohol marnował... ale wszystko oczywiście bardzo kulturalnie:)
Sixieme jour. Lundi. Le 12.10.2009.
Le matin. Deux heures dans le college a Chartres. Le principal tres sympa, il traite chaque eleve avec un interet, individuallement, il m’a impressionne.
Apres midi --> Orleans. La fete geniale avec les autres volontaires de la region Centre, beaucoup de foux gens (sens positive :) ) mais... Je viens en France pour faire tomber (renverser) les stereotypes mais pas les confirmer... mais ce n’est pas ma faut que mon ame slave est tres fort et qu’ il y avait quelques Slaves... mais tout d’une facon tres culturelle :)
Po południu --> kierunek Orlean. Rewelacyjna impreza z wolontariuszami z regionu, dużo pozytywnie zakręconych ludzi:) tylko hmmm… we Francji miałam obalać stereotypy a nie je ugruntowywać:) ale nie moja wina że słowiańska dusza wzięła górę, a że trochę Słowian było więc jak to u nas...:)nie mogliśmy pozwolić żeby sie alkohol marnował... ale wszystko oczywiście bardzo kulturalnie:)
Sixieme jour. Lundi. Le 12.10.2009.
Le matin. Deux heures dans le college a Chartres. Le principal tres sympa, il traite chaque eleve avec un interet, individuallement, il m’a impressionne.
Apres midi --> Orleans. La fete geniale avec les autres volontaires de la region Centre, beaucoup de foux gens (sens positive :) ) mais... Je viens en France pour faire tomber (renverser) les stereotypes mais pas les confirmer... mais ce n’est pas ma faut que mon ame slave est tres fort et qu’ il y avait quelques Slaves... mais tout d’une facon tres culturelle :)
Dzień piąty. Niedziela. 11.10.2009
Stolica. Paryż. Razem z Cyrielle-bardzo miło z jej strony:) kierunek zwiedzania: dzielnica chińska:) podobny motyw jak w Warszawie na pre dep- wyjątkowo nieturystyczne miejsce, ale to mój sposób rozpoczynania zwiedzania:) ale w Paryżewie będę nie raz bo w Chartres za bardzo nie ma co robić… milutkie miasteczko ale małe.
Czy ja jestem jakaś dziwna? Wszystko mi się podoba tutaj, są pewne aspekty nie takie jak się spodziewałam ale to traktuje jako ciekawe odmienności a nie coś co mi przeszkadza. Chyba jestem bardzo elastyczna, bardziej niż się spodziewałam…tak jak mówili taki wolontariat to super okazja żeby bardziej poznać siebie.
Cinquieme jour. Dimanche. Le 11.10.2009
La capitale. Paris. Avec Cyrielle. Tres gentil de sa part. La direction : Le quartier chinoise. Le motif pareil que pendant ma visite a Varsovie pendant pre dep training- le lieu pas populaire parmi les touristes, mais c’est ma facon de visiter les nouveaux lieux :) Mais je serai a Paris beaucoup de fois et je verrai tout les monuments celebres parce qu’a Chartres ca me prendra peu temps pour connaitre cette ville par coeur... ville tres mignone mais petite.
Ai-je bizarre ? Tout me plait. Il y a certains choses lesquelles me surprennent mais je les traite comme les curiosites, mais pas comme quelque chose qui me derange. Je suppose que je suis tres flexible, plus que je pensais que je suis... c’est vrai qu’on se dit que ce volontariat c’est la meilleur occassion pour connaitre mieux son caractere.
samedi 17 octobre 2009
Dzień czwarty: Sobota 10.10.2009
Kino. Byliśmy na „Petit Nicolas” bo póki co tylko to jestem w stanie w pełni zrozumieć:)… I co mnie zdziwiło bilety do kina nie mają napisanych miejsc… przecież gdyby tak w Polsce było to by ludzie tak wchodzili do sal kinowych jak studenci do sal przed egzaminami…bo przecież nikt w kinie, tak jak na egzaminie nie chce siedzieć z przodu, ale we Francji pełna kultura, to w końcu Francja:)
Quatrieme jour. Samedi. Le 10.10.2009
Le ciemna. Nous avons vu le film « Petit Nicolas » , facile a comprendre :) Il est curieux que sur les billets de cinema il n’y a pas le numero de la place. On peut s’aseoir sur n’importe quel foteuil. En Pologne chaque billet indique la place parce que sinon les gens entreraient dans la salle de cinema comme les etudiants dans la salle pendant les examen, tres vite parce que chaqu’un veut s’asseoir par derriere :) mais en France curturel, c’est la France.
Quatrieme jour. Samedi. Le 10.10.2009
Le ciemna. Nous avons vu le film « Petit Nicolas » , facile a comprendre :) Il est curieux que sur les billets de cinema il n’y a pas le numero de la place. On peut s’aseoir sur n’importe quel foteuil. En Pologne chaque billet indique la place parce que sinon les gens entreraient dans la salle de cinema comme les etudiants dans la salle pendant les examen, tres vite parce que chaqu’un veut s’asseoir par derriere :) mais en France curturel, c’est la France.
Dzień trzeci: Piątek 9.10.2009
Dziś parę słów o ludziach…może to trochę za wcześnie żeby wyrobić sobie zdanie lub opisać ludzi, zwłaszcza ze nie pamiętam twarzy i imion większości z nich ale takie pierwsze wrażenia napisze…choć wiem ze pierwsze wrażenia mogą być mylne… ja np. zawsze rozsiewam pierwsze wrażenia mylne… ale troszkę napisze, potem będę opisywać jak korygują się moje pierwsze wrażenia, czy były mylne czy trafne… zobaczymy… zacznę od mojego współwolontariusza… no cóż:)… typowy Hiszpan…to znaczy typowy bardziej z zachowanie nie z wyglądu… baaaaardzo ekspresyjny:) takie sympatyczne to jest choć musze się przyzwyczaić.
A co do innych… zauważyłam ze Francuzi zachowują dystans a ja myślałam ze są bardziej otwarci… póki co zero integracji z osobami z Maison d’Education gdzie mieszkam-ok.12 osób.…. Wymieniają ogólnikowe uprzejmości ale nic poza tym. Ale mam nadzieje ze większa integracja to tylko kwestia czasu. Bardzo serdeczna jest za to Greczynka–Eleftheria:) U Francuzów bardzo podoba mi się to ich mówienie dzien dobry, dowidzenia, miłego dnia…-ciągle i wszędzie…nie mówię, że w Polsce tego nie ma, też się tak mówi ale nie tak często:) takie fajne to jest i póki co nie zgadzam się ze zdaniem niektórych ze to jest obłudne. hmm, no cóż, za bardzo nie popisałam się przy opisywaniu osób…
Euforii ciąg dalszy nie przeszkadza mi nawet lekki dystans Francuzów z mieszkania i fakt ze miasteczko jest mniej żywe niż się spodziewałam.
Troixieme jour. Vendredi. Le 9.10.2009
Aujourd’hui quelques remarques concernant les gens… Je sais que c’est un peu trop tot pour decrire les gens, surtout quand je ne me rapelle pas les noms et les visages mais je raconte mes premiers impressions… je sais qu’elles peuvent etre erronne mais apres je les verifierai. Je commence par mon co-volontaire... alors...typique Espagnol, typique plus davantage a cause de son caractere que son allure. Tres expressif... c’est sympa mais tres tres different que le comportement des Polonais en general.
Et les autres... ja’ai appercu que les jeunes Francais se tiennent a la distance, je pensais qu’ils sont plus ouverts. Pour un moment il n’y a pas aucune integration avec les gens dans Maison d’Education ou j’habite. J’espere que ca se changera bientot. Tres sympa est la Grecque- Elefheria. Mais Ce qui me plait beaucoup, les Francais en general disent « bonjour, au revoir, bonne journee, etc » tout le temps et partout... c’est tres joli, en Pologne nous aussi disons ces mots mais pas si souvent.
L’etap d’euphorie continue, il ne me derange pas ni la distance des Francais ni le fact que le village et plus petite que je pensais.
A co do innych… zauważyłam ze Francuzi zachowują dystans a ja myślałam ze są bardziej otwarci… póki co zero integracji z osobami z Maison d’Education gdzie mieszkam-ok.12 osób.…. Wymieniają ogólnikowe uprzejmości ale nic poza tym. Ale mam nadzieje ze większa integracja to tylko kwestia czasu. Bardzo serdeczna jest za to Greczynka–Eleftheria:) U Francuzów bardzo podoba mi się to ich mówienie dzien dobry, dowidzenia, miłego dnia…-ciągle i wszędzie…nie mówię, że w Polsce tego nie ma, też się tak mówi ale nie tak często:) takie fajne to jest i póki co nie zgadzam się ze zdaniem niektórych ze to jest obłudne. hmm, no cóż, za bardzo nie popisałam się przy opisywaniu osób…
Euforii ciąg dalszy nie przeszkadza mi nawet lekki dystans Francuzów z mieszkania i fakt ze miasteczko jest mniej żywe niż się spodziewałam.
Troixieme jour. Vendredi. Le 9.10.2009
Aujourd’hui quelques remarques concernant les gens… Je sais que c’est un peu trop tot pour decrire les gens, surtout quand je ne me rapelle pas les noms et les visages mais je raconte mes premiers impressions… je sais qu’elles peuvent etre erronne mais apres je les verifierai. Je commence par mon co-volontaire... alors...typique Espagnol, typique plus davantage a cause de son caractere que son allure. Tres expressif... c’est sympa mais tres tres different que le comportement des Polonais en general.
Et les autres... ja’ai appercu que les jeunes Francais se tiennent a la distance, je pensais qu’ils sont plus ouverts. Pour un moment il n’y a pas aucune integration avec les gens dans Maison d’Education ou j’habite. J’espere que ca se changera bientot. Tres sympa est la Grecque- Elefheria. Mais Ce qui me plait beaucoup, les Francais en general disent « bonjour, au revoir, bonne journee, etc » tout le temps et partout... c’est tres joli, en Pologne nous aussi disons ces mots mais pas si souvent.
L’etap d’euphorie continue, il ne me derange pas ni la distance des Francais ni le fact que le village et plus petite que je pensais.
Dzień drugi: Czwartek 8.10.2009.
Ciekawe śniadanie francuskie… baaaaaardzo słodkie, smaczne ale zadziwiające jest jak można taką słodycz zjeść na pusty żołądek i jechać na tym aż do południa.
Musze przyznać ze nasze koordynatorki bardzo się starają… ogromne zaangażowanie z ich strony… i to nie tylko takie służbowe, bo pomagają nam zorganizować wolny czas…to bardzo miłe z ich strony…
Wykres dotyczący szoku kulturowego na razie pasuje idealnie- faza euforii i to wielkiej.
Deuxieme jour. Jeudi. Le 8.10.2009
Le petit dejeuner francais tres curieux… tres tres sucre, delicieux mais il est surprenant comment on peut manger les choses si sucres quand l’estomac est vide et avoir l’energie jusqu’au dejeuner.
Je dois dire que nos coordonatrices font beaucoup d’effort pour nous accueillir, nous aider... je vois un grand engagement de leur part et ce n’est pas seulement un engagement officiels mais elles nous aident organiser notre temps libre... C’est tres gentil..
En theorie le sejour des gens qui vont a l’etranger est partage en quelques etapes, la premiere etape c’est l’euphorie... et en ce moment, je suis dans cet etape, euphorie grande :) {toutes les etapes sont apellees « les schema du choc culturel »}
Musze przyznać ze nasze koordynatorki bardzo się starają… ogromne zaangażowanie z ich strony… i to nie tylko takie służbowe, bo pomagają nam zorganizować wolny czas…to bardzo miłe z ich strony…
Wykres dotyczący szoku kulturowego na razie pasuje idealnie- faza euforii i to wielkiej.
Deuxieme jour. Jeudi. Le 8.10.2009
Le petit dejeuner francais tres curieux… tres tres sucre, delicieux mais il est surprenant comment on peut manger les choses si sucres quand l’estomac est vide et avoir l’energie jusqu’au dejeuner.
Je dois dire que nos coordonatrices font beaucoup d’effort pour nous accueillir, nous aider... je vois un grand engagement de leur part et ce n’est pas seulement un engagement officiels mais elles nous aident organiser notre temps libre... C’est tres gentil..
En theorie le sejour des gens qui vont a l’etranger est partage en quelques etapes, la premiere etape c’est l’euphorie... et en ce moment, je suis dans cet etape, euphorie grande :) {toutes les etapes sont apellees « les schema du choc culturel »}
Chartres. Dzień pierwszy. Środa 7.10.2009.
Ok., pierwsze wrażenia są podobno ważne bo można je potem porównać z odczuciami po przyzwyczajeniu się do nowego miejsca… wyjątkowo jak dla mnie zacznę po kolei, a więc… wiem, wiem nie zaczyna się zdania od więc:), a zatem LOT… Lot w sensie przelot a nie przewoźnik… nie ma tak dobrze- leciałam tanimi:)
Hmmm…duuuzo, duuuzo, chmur… a i zero jakichkolwiek przeżyć…gdyby nie śmigające samoloty za oknem nie wiedziałabym w ogóle ze lecę …jedyne co było ciekawe w tym locie to moment wznoszenia się i lądowania….nie wiedziec czemu wszyscy narzekaja ze one są najgorsze a jak dla mnie to były jedyne ciekawe momenty w przestworzach…
Po przyjeździe… o dziwo nie zgubiłam się na lotnisku… może dlatego ze było napisane wszystko jak krowie na granicy ale to szczegół… ucieszyło mnie na początku ze rozumiałam co Francuzki- koordynatorki mówią (Aurelie i Cyrielle)… myślałam ze będzie gorzej ze zrozumieniem bo wieki całe nie gadałam po francusku (a z Francuzami nigdy)… właściwie to była jedyna rzecz której się obawiałam jadąc na ten wolontariat… a tu nawet tak źle nie było… pewnie dlatego ze mówiły bardzo wolno i prostymi słówkami.. ale nieważne… istotne ze rozumiałam dużo… ja za to odpowiadałam bardzo oszczędnie… żeby się nie rozgadać za bardzo:). Aha i musze popracować nad koncentracją… jak słyszę na raz za dużo zdań po francusku to się wyłączam, ale mam nadzieje ze to mi minie…
Wieczorna kolacja z koordynatorkami…pierwsza styczność z francuską kuchnią…. poprosiłam o mięso dobrze ugotowane, nawet bardzo dobrze ugotowane, nie zaniepokoiło mnie, a powinno to ze kelner zamienił mi widelec na ostrzejszy…dobrze ze to była wołowina bo mniejsze stworzenie w ten sposób ugotowane gdyby było w jednym kawałku od razu uciekłoby mi z tego talerza:)… dobra trochę przesadzam ale jak dla mnie to za surowe było.
Chartres. Premier jour. Mercredi. Le 7.10.2009.
Ok., les premieres impressions sont importantes parce qu’on peut les comparer avec les sentimens et observations faites apres quelques temps...
je commence au vol...
Beaucuop, beaucoup de nuages, je n’ai vu rien donc il n’y avait aucunes impressions, S’il les autres avions n’avaient pas vole, je n’aurais pas su que nous bougeons. Seulement le moment du decollage et de l’atterissage ont ete curieux. Je ne sais pas pourquoi les gens se plaignent qu’ils sont les pire :)
Apres l’atterissage... Je suis surprise parce que je ne suis pas perdu a l’aeroport... peut etre parce qu’il y avait beaucoup de fleches et on etait vraiment difficile de ne pas les appercevoir. Quand j’ai commence a parler avec nos coordinatrices- Aurelie et Cyrielle j ‘avais contente parce je comprennais ce qu’elles ont dit. J’ai peur que je n’avais pas pu comprendre les Francais parce que je n’avais pas parle francais depuis des annees (et je ne parlais jamais avec les Francais). Mais heureusement tout etait bien, ca peut etre parce que les coordonatrices parlaient pas vite et utilisaient les mot simples mais pas importante :) importante que j’ai compris beaucoup. Mais moi, je leur ai repondu tres peu, je dois me familiariser avec la langue pour parler sans reflechir, sans penser en polonais et traduir apres en francais. Et je dois ameliorer ma concentration... quand je entends beaucoup de phrases en francas sans arret je termine a ecouter, je ne peux pas me concentrer.
Et la soiree avec Cyrielle et Aurelie. Mon premier contact avec la cuisine francaise...interessant :)...j’ai commande la viande bien cuite, tres bien cuite...je me suis un peu inquiete quand le serveur m’a donne un couteau tranchant... bien que c‘etait du boeuf parce que le petit animal preparant de cette facon aurait pris la fuite (se serait enfuit) de mon assiette... bien, j’exagere un peu mais pour moi, ce morceau de la viande etait trop cru, vive :)
Hmmm…duuuzo, duuuzo, chmur… a i zero jakichkolwiek przeżyć…gdyby nie śmigające samoloty za oknem nie wiedziałabym w ogóle ze lecę …jedyne co było ciekawe w tym locie to moment wznoszenia się i lądowania….nie wiedziec czemu wszyscy narzekaja ze one są najgorsze a jak dla mnie to były jedyne ciekawe momenty w przestworzach…
Po przyjeździe… o dziwo nie zgubiłam się na lotnisku… może dlatego ze było napisane wszystko jak krowie na granicy ale to szczegół… ucieszyło mnie na początku ze rozumiałam co Francuzki- koordynatorki mówią (Aurelie i Cyrielle)… myślałam ze będzie gorzej ze zrozumieniem bo wieki całe nie gadałam po francusku (a z Francuzami nigdy)… właściwie to była jedyna rzecz której się obawiałam jadąc na ten wolontariat… a tu nawet tak źle nie było… pewnie dlatego ze mówiły bardzo wolno i prostymi słówkami.. ale nieważne… istotne ze rozumiałam dużo… ja za to odpowiadałam bardzo oszczędnie… żeby się nie rozgadać za bardzo:). Aha i musze popracować nad koncentracją… jak słyszę na raz za dużo zdań po francusku to się wyłączam, ale mam nadzieje ze to mi minie…
Wieczorna kolacja z koordynatorkami…pierwsza styczność z francuską kuchnią…. poprosiłam o mięso dobrze ugotowane, nawet bardzo dobrze ugotowane, nie zaniepokoiło mnie, a powinno to ze kelner zamienił mi widelec na ostrzejszy…dobrze ze to była wołowina bo mniejsze stworzenie w ten sposób ugotowane gdyby było w jednym kawałku od razu uciekłoby mi z tego talerza:)… dobra trochę przesadzam ale jak dla mnie to za surowe było.
Chartres. Premier jour. Mercredi. Le 7.10.2009.
Ok., les premieres impressions sont importantes parce qu’on peut les comparer avec les sentimens et observations faites apres quelques temps...
je commence au vol...
Beaucuop, beaucoup de nuages, je n’ai vu rien donc il n’y avait aucunes impressions, S’il les autres avions n’avaient pas vole, je n’aurais pas su que nous bougeons. Seulement le moment du decollage et de l’atterissage ont ete curieux. Je ne sais pas pourquoi les gens se plaignent qu’ils sont les pire :)
Apres l’atterissage... Je suis surprise parce que je ne suis pas perdu a l’aeroport... peut etre parce qu’il y avait beaucoup de fleches et on etait vraiment difficile de ne pas les appercevoir. Quand j’ai commence a parler avec nos coordinatrices- Aurelie et Cyrielle j ‘avais contente parce je comprennais ce qu’elles ont dit. J’ai peur que je n’avais pas pu comprendre les Francais parce que je n’avais pas parle francais depuis des annees (et je ne parlais jamais avec les Francais). Mais heureusement tout etait bien, ca peut etre parce que les coordonatrices parlaient pas vite et utilisaient les mot simples mais pas importante :) importante que j’ai compris beaucoup. Mais moi, je leur ai repondu tres peu, je dois me familiariser avec la langue pour parler sans reflechir, sans penser en polonais et traduir apres en francais. Et je dois ameliorer ma concentration... quand je entends beaucoup de phrases en francas sans arret je termine a ecouter, je ne peux pas me concentrer.
Et la soiree avec Cyrielle et Aurelie. Mon premier contact avec la cuisine francaise...interessant :)...j’ai commande la viande bien cuite, tres bien cuite...je me suis un peu inquiete quand le serveur m’a donne un couteau tranchant... bien que c‘etait du boeuf parce que le petit animal preparant de cette facon aurait pris la fuite (se serait enfuit) de mon assiette... bien, j’exagere un peu mais pour moi, ce morceau de la viande etait trop cru, vive :)
Wielka, szalona przygoda właśnie się zaczęła…
Nareszcie… jestem już w Chartres od 11 dni:)… moja rewelacyjna pamięć jest krótkoterminowa stąd ten blog:) co zamierzam? chcę opisywać ciekawostki, podobieństwa i różnice pomiędzy moim dotychczasowym życiem w Polsce a życiem we Francji, dzielić się spostrzeżeniami, pomysłami, przemyśleniami, opisywać działania…. zobaczymy jak to w praktyce będzie wyglądało bo znając moje zamiłowanie do porządku i systematyczność może być różnie ale będę się starać:)
To ma być blog o całym moim SVE wiec na początku dokonam małej retrospekcji bo tak naprawdę wolontariat rozpoczął się dla mnie już na szkoleniu przedwyjazdowym w Warszawie.
Używając „naszego” określenia było szałowo-w pozytywnym tego słowa znaczeniu:) Forma szkolenia, ludzie, współprowadzący-Tomek super.
Pierwszy wieczór, w ramach większej integracji grupy i zobaczenia przy tym naszej kontrowersyjnej architektonicznie stolicy, rozpoczęliśmy bardzo oryginalnie bo od nocnego poznawania… Pragi… hmmm część osób lekko była zaniepokojona widokiem panów ubranych w dresiki… jeśli o mnie chodzi mieszkam w podobnie „bezpiecznej” dzielnicy Krk jak warszawska Praga wiec klimaty znajome:)
A co do samego szkolenia … Najbardziej zapamiętam rozmowę gżegżółki z duchem:)… i zdanie mantra-„jak macie problem proście, pytajcie o pomoc każdego kto się nawinie, do skutku, w końcu zawsze znajdzie się osoba, która Wam pomoże”… i to wydaje mi się najistotniejsza wiadomość przekazana podczas tego szkolenia. I to mówię bez ironii…
Ma grande, folle (crazy) aventure vient de se commencer.
Je suis a Chartres depuis 11 jours :)... J’ai une super memoire mais tres courte, donc c’est pour ca ce blog :) Je dois souligner que je n’ai jamais ecrit les memoires, blogs ou qch comme ca. Qu’est ce que je projete ? Je veux decrire des curiosites, les ressemblances et les differences entre ma vie en Pologne et en France, me partager avec vous mes remarques, idees, reflexions, decrire les actions... On va voir dans la pratique parce que en connaissant mon amour d’ordre et ma systematique :) mais j’aurai soin.
Je veux decrire mon benevolat entier donc je dois me reculer dans le passe. Mon benevolat a deja commence pendant pre departure training a Varsovie. On utilisant le mot populaire pendant notre training : il etait « follement » dans le sens positive. La forme de ce training, les gens, le traineur-Tomek- tout etait super.
Premiere soiree. Nous avons voulu nous integrer et visiter notre capitale controverse (contoverse a cause de son architecture :) ) et nous avons commencer la visite d’un facon tres original parce que nous sommes allee a la quartier appelle « Praga », les normales turistes ne la visitent pas parce qu’il n’y a pas des monument connus et elle est un peu dangereuse.
Et ce qui concerne le propre training...J’ai retenu dans ma memoire la discussion « gżegółka avec le fantom » et la phrase : « Si vous avez un problem, demande chaque personne qui peut vous aider, si quelqu’un ne veut pas vous aider ou ne peut pas vous aider, demande les autres, et enfin vous recevoir une aide » et selon moi est la plus importante information que nous a ete donnee.Vraiment.
To ma być blog o całym moim SVE wiec na początku dokonam małej retrospekcji bo tak naprawdę wolontariat rozpoczął się dla mnie już na szkoleniu przedwyjazdowym w Warszawie.
Używając „naszego” określenia było szałowo-w pozytywnym tego słowa znaczeniu:) Forma szkolenia, ludzie, współprowadzący-Tomek super.
Pierwszy wieczór, w ramach większej integracji grupy i zobaczenia przy tym naszej kontrowersyjnej architektonicznie stolicy, rozpoczęliśmy bardzo oryginalnie bo od nocnego poznawania… Pragi… hmmm część osób lekko była zaniepokojona widokiem panów ubranych w dresiki… jeśli o mnie chodzi mieszkam w podobnie „bezpiecznej” dzielnicy Krk jak warszawska Praga wiec klimaty znajome:)
A co do samego szkolenia … Najbardziej zapamiętam rozmowę gżegżółki z duchem:)… i zdanie mantra-„jak macie problem proście, pytajcie o pomoc każdego kto się nawinie, do skutku, w końcu zawsze znajdzie się osoba, która Wam pomoże”… i to wydaje mi się najistotniejsza wiadomość przekazana podczas tego szkolenia. I to mówię bez ironii…
Ma grande, folle (crazy) aventure vient de se commencer.
Je suis a Chartres depuis 11 jours :)... J’ai une super memoire mais tres courte, donc c’est pour ca ce blog :) Je dois souligner que je n’ai jamais ecrit les memoires, blogs ou qch comme ca. Qu’est ce que je projete ? Je veux decrire des curiosites, les ressemblances et les differences entre ma vie en Pologne et en France, me partager avec vous mes remarques, idees, reflexions, decrire les actions... On va voir dans la pratique parce que en connaissant mon amour d’ordre et ma systematique :) mais j’aurai soin.
Je veux decrire mon benevolat entier donc je dois me reculer dans le passe. Mon benevolat a deja commence pendant pre departure training a Varsovie. On utilisant le mot populaire pendant notre training : il etait « follement » dans le sens positive. La forme de ce training, les gens, le traineur-Tomek- tout etait super.
Premiere soiree. Nous avons voulu nous integrer et visiter notre capitale controverse (contoverse a cause de son architecture :) ) et nous avons commencer la visite d’un facon tres original parce que nous sommes allee a la quartier appelle « Praga », les normales turistes ne la visitent pas parce qu’il n’y a pas des monument connus et elle est un peu dangereuse.
Et ce qui concerne le propre training...J’ai retenu dans ma memoire la discussion « gżegółka avec le fantom » et la phrase : « Si vous avez un problem, demande chaque personne qui peut vous aider, si quelqu’un ne veut pas vous aider ou ne peut pas vous aider, demande les autres, et enfin vous recevoir une aide » et selon moi est la plus importante information que nous a ete donnee.Vraiment.
Inscription à :
Articles (Atom)