Dzień drugi: Czwartek 8.10.2009.

Ciekawe śniadanie francuskie… baaaaaardzo słodkie, smaczne ale zadziwiające jest jak można taką słodycz zjeść na pusty żołądek i jechać na tym aż do południa.
Musze przyznać ze nasze koordynatorki bardzo się starają… ogromne zaangażowanie z ich strony… i to nie tylko takie służbowe, bo pomagają nam zorganizować wolny czas…to bardzo miłe z ich strony…
Wykres dotyczący szoku kulturowego na razie pasuje idealnie- faza euforii i to wielkiej.

Deuxieme jour. Jeudi. Le 8.10.2009
Le petit dejeuner francais tres curieux… tres tres sucre, delicieux mais il est surprenant comment on peut manger les choses si sucres quand l’estomac est vide et avoir l’energie jusqu’au dejeuner.
Je dois dire que nos coordonatrices font beaucoup d’effort pour nous accueillir, nous aider... je vois un grand engagement de leur part et ce n’est pas seulement un engagement officiels mais elles nous aident organiser notre temps libre... C’est tres gentil..
En theorie le sejour des gens qui vont a l’etranger est partage en quelques etapes, la premiere etape c’est l’euphorie... et en ce moment, je suis dans cet etape, euphorie grande :) {toutes les etapes sont apellees « les schema du choc culturel »}